Στα άδυτα μιας σκοτεινής πτυχής της Κυπριακής κοινωνικής πραγματικότητας

Στα άδυτα μιας σκοτεινής πτυχής της Κυπριακής κοινωνικής πραγματικότητας
Του Νίκου Στέλγια
Σε περίπτωση που αποφάσιζαν να μιλήσουν ελεύθερα, η σύγχρονη Κυπριακή ιστορία θα εμπλουτιζόταν με νέες, ζωντανές και πολύ ανθρώπινες μαρτυρίες. Είχαν να πουν πολλά.

Από μόνες τους, οι μαρτυρίες και οι εμπειρίες των δύο γυναικών ήταν αρκετές για να μας οδηγήσουν στα άδυτα μίας σκοτεινής πτυχής της κοινωνικής πραγματικότητας της Κύπρου. Εκείνες επέλεξαν να σωπάσουν, εκφράζοντας διάφορες φοβίες για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Περιορίστηκαν να μιλήσουν μέσα από τη σιωπή τους…

Στην περίπτωση των δύο γυναικών, η φυσική ομορφιά και οι εύστοχες κοινωνικές τοποθετήσεις μιλούν από μόνες τους. Τι και αν τα κοινωνικά περιθώρια εμποδίζουν έναν φιλικό διάλογο μαζί τους… Τα προφίλ των δύο γυναικών στο Διαδίκτυο είναι πλημμυρισμένα με φρέσκες ιδέες για το μέλλον αυτού του τόπου.

Η μία, είχε καταγωγή από τη Μόρφου. Σήμερα στα 22 χρόνια της είναι μητέρα ενός δίχρονου κοριτσιού. Ο πρώην σύντροφος της δεν αποδέχθηκε ποτέ το μικρό κοριτσάκι… Η άλλη, είναι έποικος με καταγωγή από την Αντιόχεια. Σε πολύ μικρή ηλικία -μόλις 16 ετών- το οικογενειακό της περιβάλλον την ανάγκασε να παντρευτεί έναν πλούσιο μεσήλικα Τουρκοκύπριο. Ο γάμος της, ο οποίος ήταν γεμάτος σωματική και ψυχική βία, τερματίσθηκε μέσα σε λίγους μήνες. Η οικογένεια της δεν θέλησε να την δεχθεί πίσω στην πατρίδα της. Και με αυτό τον τρόπο «καταδικάστηκε» να παραμείνει στα κατεχόμενα.

Η 22χρονη κοπέλα πέρασε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής της ψάχνοντας μία έντιμη δουλειά. Έψαξε για εργασία σε ολόκληρο το νησί, στα κατεχόμενα και στις ελεύθερες περιοχές. Στις ελεύθερες περιοχές ένας Ελληνοκύπριος της προσέφερε εργασία για ένα μικρό διάστημα, το οποίο τερματίστηκε όταν ο εργοδότης θέλησε να εκμεταλλευτεί σεξουαλικά τη νεαρή γυναίκα. Αντιμέτωπη με την ανεργία, η νεαρή κοπέλα δοκίμασε την τύχη της σε ένα από τα λεγόμενα καζίνο. Εκεί γνωρίστηκε με την έποικο φίλη της. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι δύο γυναίκες συνδέθηκαν με δεσμά αμοιβαίας φιλίας.

Οι κοπέλες αρχικά εργάστηκαν σε διάφορες «υπηρεσίες» στο καζίνο. Όταν μετά από μερικούς μήνες, κάποιος κύριος εμφανίστηκε στο καζίνο έχοντας στην τσέπη του μια ανήθικη πρόταση, από κοινού, οι φίλες απάντησαν αρνητικά. Σε λίγες ημέρες το καζίνο διέκοψε τη συνεργασία τους. Για αρκετούς μήνες στη συνέχεια, οι γυναίκες και το νήπιο, αναγκάστηκαν να μοιραστούν το δωμάτιο ενός ετοιμόρροπου σπιτιού, το οποίο δεν τους πρόσφερε ούτε καν την ασφάλεια μιας στερεής στέγης ή την αναγκαία για την υγεία του παιδιού θέρμανση.

Ενώ το αδιέξοδο φαινόταν να κυκλώνει τις δύο γυναίκες, μία εξ αυτών πήρε την απόφαση να υποκύψει στην απονενοημένη πράξη. Είπε «ναι» στην ανήθικη πρόταση που τους είχε γίνει πριν από καιρό. Τότε ξεκίνησε μία νέα φάση στην ζωή της. Μία ζωή εγκλωβισμένη μέσα στα πλοκάμια της πορνείας της νήσου… Σύντομα, την ίδια πορεία ακολούθησε και η μητέρα του νηπίου. Έναν χρόνο μετά την έναρξη της νέας τους ζωής, το μόνο που κατάφεραν οι δύο γυναίκες ήταν η εξασφάλιση ενός μικρού προϋπολογισμού για τη συντήρηση της οροφής της κατοικίας τους…

Οι κοπέλες μοιράστηκαν μαζί μας τις παραπάνω πληροφορίες διά μέσου ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Γράφοντας το συγκεκριμένο άρθρο ζήτησα την άδεια τους για τη δημοσίευση των εν λόγω πληροφοριών. Είχαν την καλοσύνη να μην αρνηθούν. Παρόλα αυτά αρνήθηκαν ευγενικά να μοιραστούν τις εμπειρίες ζωής τους σε μια συνέντευξη. Εξέφρασαν τη λύπη τους για το γεγονός ότι «οι συνθήκες δεν τους επέτρεπαν» να ρίξουν φως σε μια σημαντική πτυχή της κυπριακής καθημερινότητας, την πορνεία. Και όμως είχαν να μας πουν πολλά… Σε περίπτωση που δεχόταν την πρόταση μας, θα μας μιλούσαν για το σύστημα που τροφοδοτεί την πορνεία και το οποίο δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη διαχωριστικής γραμμής στην Κύπρο. Οι μαρτυρίες των δύο κοπελών θα έριχναν φως σε κρυφά ταξίδια Ελληνοκύπριων στα μονοπάτια της πορνείας, στην άλλη πλευρά…

Προτίμησαν να σωπάσουν… Για το καλό των αγαπημένων τους προσώπων… Σεβόμαστε την επιλογή τους. Όμως, την ίδια στιγμή μας λυπεί το γεγονός ότι μια σημαντική πτυχή της κυπριακής καθημερινότητας παραμένει εσκεμμένα στο σκοτάδι…

Οι ευχές μας είναι με τις δύο γυναίκες από την άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής καθώς και με όλες τις γυναίκες που αναγκάζονται καθημερινά να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια και την ζωή τους, εγκλωβισμένες μέσα στα πλοκάμια της πορνείας σε τούτο το νησί… Η καρδιά μου χτυπά για το δίχρονο κοριτσάκι… Είθε να έχει ένα καλύτερο αύριο στη Γη και στην ζωή που της ανήκει, στην Κύπρο…

www.kathimerini.com.cy