Υπάρχει ενδιαφέρον για την Κύπρο στην Τουρκία, ακούει κανείς στη Λευκωσία;

Ημερομηνία: 29.11.2010 | 21:17
Υπάρχει ενδιαφέρον για την Κύπρο στην Τουρκία, ακούει κανείς στη Λευκωσία;
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy

Μεταξύ άλλων, τα μέσα ενημέρωσης αυτού του νησιού (ελληνοκυπριακά και τουρκοκυπριακά) έχουν ένα κοινό στοιχείο: Στις ειδήσεις και στα δημοσιεύματα που αφορούν τον μεγάλο γείτονα στον βορρά, η προσοχή είναι εστιασμένη αποκλειστικά στις κινήσεις και στους χειρισμούς της τουρκικής κυβέρνησης. Τι δήλωσε ο Ερντογάν; Τι επισήμανε ο Νταβούτογλου; Τι λέει η Άγκυρα; κ.ο.κ. Θέλει δεν θέλει, αναρωτιέται κανείς: Όποια και αν είναι η τύχη του Κυπριακού, στο μέλλον οι κάτοικοι αυτού του νησιού δεν θα συνεχίσουν να είναι γείτονες με τους κατοίκους της ανατολίτικης γης; Ποια θα είναι η μελλοντική τους σχέση; Το μέλλον θα οικοδομηθεί πάνω στις σύγχρονες προκαταλήψεις; Ή θα εμφανιστούν επιτέλους δυναμικές αμφισβήτησης των προκαταλήψεων; Και αν ναι, πώς;

Τρεις δεκαετίες πριν, η Άγκυρα χρειάστηκε να οργανώσει μια μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία για να πείσει την κοινωνία της για την αναγκαιότητα της στρατιωτικής επέμβασης στην Κύπρο. Τα πρώτα τουρκικά στρατιωτικά οχήματα μετέφεραν, εκτός από στρατιώτες και πυρομαχικά, και «δημοσιογράφους» από την Ανατολή, το βασικό καθήκον των οποίων ήταν η «εθνική διαφώτιση» των πολιτών της Τουρκίας. Σήμερα, στην Τουρκία υπάρχει ένα πλούσιο αρχείο το οποίο αναμένει τον προσεκτικό μελετητή για ένα «οδοιπορικό» στα άδυτα μιας σκοτεινής πτυχής της κυπριακής και τουρκικής ιστορίας.

Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά την προπαγανδιστική εκστρατεία για την ενίσχυση της νομιμοποιητικής βάσης της στρατιωτικής επέμβασης, η τουρκική γνώμη έχει χάσει εξ ολοκλήρου το ενδιαφέρον της για το Κυπριακό. Νέοι επιστήμονες ξεκαθαρίζουν ότι δεν τρέφουν κανένα ενδιαφέρον για την Κύπρο και την τουρκοκυπριακή πλευρά. «Τα αδέλφια μας στην Κύπρο» είναι ένα σλόγκαν που πλέον ηχεί μόνο στο μακρινό παρελθόν. Η όλη κατάσταση δεν ενδιαφέρει ούτε τον μέσο πολίτη της Τουρκίας. Αφού ξεπεραστούν κάποια υπολείμματα εθνικιστικής έξαρσης τα οποία κάνουν αισθητή την παρουσία τους κατά τα πρώτα δευτερόλεπτα μιας συνηθισμένης κουβέντας που αφορά το Κυπριακό, ο καθένας κατανοεί ότι ο μέσος Τούρκος πολίτης αδυνατεί να εντοπίσει γεωγραφικά την Κύπρο. Αυτό που γνωρίζει είναι ένα άδειο, απειλητικό, εχθρικό, «ελληνικό» σημαίνον το οποίο έχει έδρα τον νότο της Κύπρου. Τίποτα παραπάνω…

Σε κυβερνητικό επίπεδο η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική. Πηγές της «Κ», οι οποίες παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Άγκυρα, διευκρινίζουν ότι η τουρκική πλευρά αντιμετωπίζει με έντονο προβληματισμό τους κυπριακούς πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς. Επισημαίνω μια σχετικά πρόσφατη τοποθέτηση ενός Τούρκου αναλυτή στον γράφοντα: «Κατανοούμε ότι και οι Ελληνοκύπριοι επιθυμούν, όπως και εμείς, ομαλότητα και ειρήνη. Όμως η Εκκλησία και τα κόμματά τους αδυνατούν να εναρμονιστούν με τον σύγχρονο κόσμο και τις νέες εξελίξεις και επιθυμούν μια “εχθρική” παρά μια “φιλική” Τουρκία».

Η παραπάνω επισήμανση είναι αξιοσημείωτη. Είναι ένας παράγοντας ο οποίος πρέπει να προβληματίσει όλους τους αρμόδιους φορείς στη Λευκωσία. Μια απλή ματιά στον τουρκικό Τύπο μάς βοηθά να διαπιστώσουμε τη «δαιμονοποίηση» του ΑΚΕΛ, της Εκκλησίας και όλων των κομμάτων από τους επίσημους και δημοσιογραφικούς φορείς της γειτονικής χώρας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αντιμετώπιση του ΑΚΕΛ από τα τουρκικά φιλοκυβερνητικά μέσα. Σε αυτή την περίπτωση, οι συντηρητικές κοινωνικοπολιτικές τοποθετήσεις της κυβερνητικής παράταξης εμπλέκονται με την ιστορική εμπειρία του κόκκινου – κομμουνιστικού κυνηγιού μαγισσών. Για το ΑΚΠ, το ΑΚΕΛ είναι ελληνοκεντρικό, κομμουνιστικό και ένα κόμμα το οποίο έχει ως μοναδικό στόχο τις ραδιουργίες κατά της Τουρκίας. «Για την Τουρκία το ΑΚΕΛ είναι η συνέχεια του Κόκκινου Παπά (σ.σ. του Μακάριου)», διευκρίνισε πριν από λίγο καιρό χαρακτηριστικά μια τουρκική δημοσιογραφική πηγή.

Η απάθεια της τουρκικής κοινωνίας για την Κύπρο και οι αντιλήψεις της τουρκικής κυβέρνησης δεν πρέπει να αποθαρρύνουν όσους πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό από την υφιστάμενη διαιωνιζόμενη ανώμαλη πολιτική κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία έχει έναν νέο ηλικιακά πληθυσμό, 73 εκατομμυρίων. Τα τελευταία χρόνια, χιλιάδες νέοι άνθρωποι καταρρίπτουν τις προκαταλήψεις και μεταβαίνουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου για να γνωρίσουν τον «εχθρό του χθες». Σχεδόν σε καθημερινή βάση, το συγκεκριμένο κυπριακό μέσο «αναγκάζεται» να εκπληρώσει διπλωματικά χρέη και να κατατοπίσει Τούρκους και Τουρκοκύπριους σχετικά με την πραγματικότητα της κυπριακής κοινωνίας. Ο επίλογος του συγκεκριμένου άρθρου βρίσκει τον συγγραφέα του να συνομιλεί με Τούρκους νέους, επιστήμονες και αθλητές, για την κοινωνία και την πολιτική στην Κύπρο λίγα σοκάκια πέρα από τη φημισμένη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

«Θα αναγκαστώ να διακόψω διότι δεν έχω σκοπό να εκτελώ χρέη Κύπριου διπλωμάτη στην Πόλη», σκέφτομαι. Την ίδια στιγμή, σημειώνω πρόχειρα μια σειρά προτάσεων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από την Κύπρο, με σκοπό την τόνωση του διαλόγου στο Κυπριακό. Με διακόπτει με την παρέμβασή του ένας συνομιλητής μου: «Τελικά το ΑΚΕΛ δεν είναι και πολύ κομμουνιστικό και σε αυτό το νησί υπάρχουν άνθρωποι που δεν εμπνέονται από τα κλισέ του παρελθόντος!»…

«Τελικά το ΑΚΕΛ δεν είναι και πολύ κομμουνιστικό…». Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…

Η απόλυση του ανεπίσημου Κύπριου διπλωμάτη στη Χάλκη θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη… Δεν πειράζει… Κατόρθωσα να προσελκύσω νέες κοπέλες και αγόρια που αγαπούν το ποδόσφαιρο σε μια δημόσια προβολή του κυπριακού πρωταθλήματος… Γνωρίζουν μόνο το ΑΠΟΕΛ από την ευρωπαϊκή του πορεία… Ο υποψήφιος για απόλυση ανεπίσημος διπλωμάτης πρέπει τώρα να κατατοπίσει ποδοσφαιρικά τους συνομιλητές του…

www.kathimerini.com.cy