Το φυσικό αέριο της Κύπρου στον ορίζοντα της Ανατολής
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy 23/11/2010
Χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, οι πρωταγωνιστές από τα παράλια της Ανατολής και της Μικράς Ασίας προσπαθούν να θυμηθούν γιατί ένα ζεστό καλοκαίρι πριν τόσα χρόνια πάτησαν το πόδι τους σε αυτό το νησί και άλλαξαν τη ροή της ιστορίας. Τι κρύβεται πίσω από τις εθνικιστικές φανφάρες και τις αναφορές των τουρκικών εθνικιστικών δυνάμεων στα δικαιώματα και την πολιτική ισότητα της τουρκοκυπριακής κοινότητας; Σε ατομικό επίπεδο πώς «δικαιολογούνται» τα αδικαιολόγητα;
Τα παραπάνω ερωτήματα με παρασέρνουν σε περίεργα παιχνίδια της σκέψης κάθε φορά που συναντώ έναν «Τούρκο πρωταγωνιστή» του «πολεμοκάπηλου» Ιούλη του 1974. Με κάθε νέα ευκαιρία που μου δίνεται, έχοντας πάντα υπόψη μου την παράλληλη, μιλιταριστική, ελληνική σκοπιά, επιχειρώ να εμπλουτίσω τη μνήμη και τη σκέψη με νέα ιστορικά τεκμήρια. Κάθε φορά το ίδιο αίσθημα… Ένας οδυνηρός, γεμάτος μιλιταρισμό και εθνικιστικές εξάρσεις περίπατος σε ένα μελαγχολικό μονοπάτι της ιστορίας…
«Τα υψηλά στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας» και «η εθνική ασφάλεια»… Αυτούς τους δύο λόγους επικαλούνται οι Τούρκοι πρωταγωνιστές του 1974, για την επέμβαση στην Κύπρο. Τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων αναφέρονται, σχεδόν σε κάθε περίπτωση, εκ των υστέρων… Αξιωματικοί, στρατηγοί και δημοσιογράφοι – κομμάτι της προπαγανδιστικής μηχανής που στήθηκε το 1974 στην Τουρκία για να νομιμοποιήσει την εισβολή στην Κύπρο – μιλούν για τον κίνδυνο της «ελληνικής» περικύκλωσης της Ανατολής και την αποκοπή της χώρας τους από τις ανοιχτές θάλασσες. Θες δεν θες, προβληματίζεσαι και για την αντίστοιχη μιλιταριστική σκοπιά που συνάντησες ένα ανοιξιάτικο απόγευμα σε ένα πολίτικο αρχοντικό του Φαλήρου… Ένας αξιωματικός της χούντας εξομολογείται: «Ποιος σκεφτόταν τους Κύπριους και την τύχη της νήσου; Είχαμε σπουδαίες ιδέες και σχέδια για την Ελλάδα, τα οποία δεν μας επέτρεψαν να εφαρμόσουμε οι διάφοροι “παράγοντες”»…
Ο διαξιφισμός των εθνικισμών και των μιλιταρισμών είναι ένα σπουδαίο θέαμα… Ίδια μυαλά να συγκρούονται σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική αρένα, έχοντας στο μυαλό τους τα ίδια φαύλα όνειρα… Και ύστερα από δεκαετίες ψάχνουν μέσα από συναντήσεις στη Νέα Υόρκη να κατοχυρώσουν τα λεγόμενα εθνικά τους ιδεώδη…
Πολλές φορές αναρωτιέσαι: Τι εστί τελικά παράλληλοι εθνικισμοί στην Ελλάδα και στην Τουρκία; Αναζήτηση νομιμοποίησης μιας πολιτικής κοινότητας στο όνομα ενός φαντασιακού έθνους; Ή ένας απλός, ωμός, επιθετικός κρατισμός; Όλοι και όλα για το κράτος της μητέρας πατρίδας; Πατέρες και παιδιά στον βωμό της εξουσίας της μητέρας πατρίδας… Ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο…
Από τον κρατισμό στη σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων
Τη στιγμή που προβληματιζόμαστε για το μέλλον των «εθνικών-κρατικών υποθέσεων» στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ένας νέος παράγοντας έρχεται να δώσει νέες ιστορικές διαστάσεις στη μοίρα αυτού του νησιού και της ευρύτερης περιοχής. Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, τα κορυφαία τουρκικά μέσα έκαναν, μεταξύ άλλων, εκτεταμένες αναφορές στη μεγαλύτερη ανακάλυψη των τελευταίων ετών στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου, το φυσικό αέριο.
Βασιζόμενα σε αμερικανικές έρευνες, τα τουρκικά δελτία ειδήσεων αναφέρθηκαν στα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στη Μεσόγειο, γύρω από την Κύπρο. Για όσους ακολουθούν την ανανεωμένη πολιτική γραμμή της Άγκυρας στο Κυπριακό, η έμφαση των τουρκικών μέσων στο συγκεκριμένο ζήτημα ήταν μια αξιοσημείωτη εξέλιξη. Σε μια περίοδο που η οικονομική-καπιταλιστική ανάπτυξη και η ενίσχυση των αναδυόμενων επιχειρηματιών που υποστηρίζουν το ΑΚΠ, γίνεται κινητήρια δύναμη της νέας τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η διαφοροποίηση σε ό,τι αφορά τις προτεραιότητες της Άγκυρας είναι αξιοσημείωτη. Σε αντίθεση με την ιδέα της εξασφάλισης της εθνικής ασφάλειας, άρα της ασφάλειας του τουρκικού κράτους, στη νέα περίοδο η Άγκυρα φέρνει στο προσκήνιο την προτεραιότητα των οικονομικών συμφερόντων. Στη νέα περίοδο, τα στρατηγικά συμφέροντα του κράτους πλαισιώνονται και σε κάποιες περιπτώσεις παραμερίζονται από τον στόχο της προώθησης των οικονομικών συμφερόντων της τουρκικής κυβέρνησης και των κοινωνικών της εταίρων.
Προσεκτικοί αναλυτές στην Τουρκία υπογραμμίζουν ότι η συνέχεια της διακυβέρνησης του ΑΚΠ εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από την προώθηση των οικονομικών στόχων και οραμάτων του κόμματος στην ευρύτερη περιοχή της Τουρκίας. Σήμερα, το οικονομικό όραμα του ΑΚΠ είναι ζωτικής σημασίας για τους αναδυόμενους οικονομικούς κολοσσούς της Τουρκίας . Με βάση λοιπόν αυτό το όραμα και τη συνεργασία με το δυτικό και αραβοπετρελαϊκό κεφάλαιο, η εξουσία του ΑΚΠ παραμένει δεδομένη. Έτσι, στη νέα περίοδο, το ενδιαφέρον του ΑΚΠ στο Κυπριακό αρχίζει να μετατοπίζεται από τις προτεραιότητες του κράτους (ασφάλεια, στρατός, επεκτατισμός κ.ο.κ.) στο οικονομικό πεδίο και φυσικά στο κυνήγι ενεργειακών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο.
Φυσικά, σε καμία περίπτωση η μετατόπιση από το παλαιό κέντρο βάρους στο καινούργιο δεν σημαίνει και την ταυτόχρονη ακύρωση του πρώτου. Η συνύπαρξη των δύο και η ισορροπία μεταξύ τους εξαρτάται από το μέλλον του Κυπριακού…
www.kathimerini.com.cy
Tuesday, November 23, 2010
Tuesday, November 16, 2010
Αναλύοντας την επιτυχία του ΑΚΠ
Ημερομηνία: 16.11.2010 | 11:06
Αναλύοντας την επιτυχία του ΑΚΠ
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy
Η Τουρκία, η οποία φιλοδοξεί να γίνει πυρηνική δύναμη την επόμενη δεκαετία, θεωρεί την ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή της Κύπρου ως φυσικό χώρο δραστηριοποίησης του κεφαλαίου της…
Την προηγούμενη εβδομάδα, από αυτή τη στήλη επιχειρήσαμε να σκιαγραφήσουμε την πολιτική διαμάχη στην Τουρκία και το κοινωνικό της υπόβαθρο. Μιλήσαμε για τη διάσπαση της μεσαίας τάξης της Τουρκίας και τις διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές προσεγγίσεις. Όμως, το προσεκτικό μάτι του αναγνώστη της «Κ» μας πρόλαβε και διαμαρτυρήθηκε για την έλλειψη θεωρητικής και κυρίως κοινωνικής εμβάθυνσης στην ανάλυση αυτής της διαμάχης. Ακόμη, αναρωτήθηκε αν η ανάλυση μας χαρακτηρίζεται από ιδεολογική κατάχρηση ή όχι.
Ο προβληματισμός του αναγνώστη της «Κ» τιμά ιδιαίτερα την εφημερίδα. Δείχνει ότι οι αναγνώστες αναζητούν κριτική εμβάθυνση στα δρώμενα της νήσου και της υφηλίου. Ακόμη, βρίσκεται σε συμφωνία με την ανάγκη της Κύπρου να εμβαθύνει το πεδίο γνώσης της σχετικά με το μεγάλο ερωτηματικό που ακούει στο όνομα «Τουρκία» και «Τουρκοκύπριοι».
Ποιο το κοινωνικό και το πολιτικό υπόβαθρο της πολιτικής διαμάχης της Τουρκίας; Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να επιχειρήσουμε να απαντήσουμε εάν θέλουμε να κατανοήσουμε τη νέα εξωτερική πολιτική του κ. Νταβούτογλου και το μέλλον που επιφυλάσσει για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό Ζήτημα; Ποια μερίδα της τουρκικής κοινωνίας δίνει μάχη για να ελέγξει την κρατική δομή και τη μετάβαση της Τουρκίας στον προηγμένο καπιταλισμό;
Η διαμάχη για την καπιταλιστική ανάπτυξη και το σύγχρονο κράτος
Ογδόντα-επτά χρόνια πριν, μία μερίδα των μουσουλμάνων – τούρκων έμπορων, γαιοκτημόνων και γραφειοκρατών, πραγματοποίησαν τα πρώτα βήματα για την ανάπτυξη των κοινωνικοοικονομικών δομών της Τουρκικής Δημοκρατίας. Κατά την μετάβαση από την αυτοκρατορία στην δημοκρατία, η μουσουλμανική – τουρκική μεσαία τάξη (στρατιωτικοί γραφειοκράτες όπως ο Κεμάλ, ο Ινονού και διάφορα αστικά στοιχεία) και οι κοινωνικοί σύμμαχοι της (στοιχεία υπαίθρου όπως λ.χ. οι γαιοκτήμονες), έθεσαν υπό τον έλεγχο τους την κρατική εξουσία και τις οικονομικές δομές που μέχρι τότε έλεγχαν οι Έλληνες και Αρμένιοι της Μικρής Ασίας και της ανατολικής ενδοχώρας. Κατά τις δεκαετίας 20΄ και 30΄, αυτή η συμμαχία, επικράτησε στα αστικά κέντρα των δυτικών παραλίων και ανέπτυξε οργανικές σχέσεις με το δυτικό κεφάλαιο (αγγλικό, ιταλικό, γερμανικό κ.α.), κάνοντας έτσι τα πρώτα βήματα στην εκβιομηχάνιση των μεγάλων αστικών κέντρων της Τουρκίας. Μέσα από αυτά τα βήματα αναδείχθηκαν τα σύγχρονα μεγάλα κεφάλαια (Koç, Sabancı, Eczacıbaşı κ.ο.κ.) και για πολλούς η σύγχρονη «αριστοκρατία» της Τουρκίας. Αυτή η διαδικασία αλλαγής του πολιτικού και οικονομικού σκηνικού έρχεται να επισφραγίσει τα δυο βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου κεμαλικού κατεστημένου: Τον εκδυτικισμό, με τη μορφή της εισαγωγής και μίμησης του δυτικού τρόπου ζωής και την επιμονή στο ενιαίο, κοσμικό τουρκικό κράτος.
Η άνοδος των κοινωνικών εταίρων του κεμαλισμού επισκίασε το κοινωνικοοικονομικό στάτους μεγάλων μερίδων της τουρκικής κοινωνίας. Οι έμποροι, οι γαιοκτήμονες και οι καταστηματάρχες της ενδοχώρας, οι οποίοι διατηρούσαν αποστάσεις από το κεμαλικό κίνημα, διαπίστωσαν ότι η εκβιομηχάνιση επέφερε το ραγδαίο πλουτισμό μιας μικρής μόνο μερίδας του πληθυσμού, εις βάρος τους. Έτσι, ξεκινώντας από την δεκαετία 50΄, πέρασαν στην «αντεπίθεση». Ανέπτυξαν τη δική τους παραγωγική δραστηριότητα στην ενδοχώρα, σε συμμαχία με το αραβικό πετρελαιοδολάριο, και επωφελήθηκαν από το νατοϊκό και εγχώριο αντικομουνιστικό πλαίσιο των δεκαετιών 70΄ και 80΄, καθώς και από τα μέτρα του ΔΝΤ, που ήρθαν στις αρχές αυτής της δεκαετίας να απαντήσουν στην οικονομική πτώση της Τουρκίας (ελεύθερη αγορά, περιορισμός του κοινωνικοοικονομικού ρόλου του κράτους, φτηνό εργατικό δυναμικό, προσέλκυση ξένου κεφαλαίου), για να προωθήσουν τη δική τους οικονομική επικράτηση. Με αυτό τον τρόπο, οι μικρές κωμοπόλεις της Τουρκίας μετεξελίχθηκαν στα σύγχρονα μεγάλα αστικά κέντρα της Ανατολής (Προύσα, Κεσαρία, Σεβάστεια, Ικόνιο κ.α.) , από τα οποία αναδείχθηκαν οι νέες μερίδες της τουρκικής μεσαίας τάξης (οι υποστηρικτές του Ερντογάν όπως οι εταιρίες Albayrak, İpek, Taşyapı, Kiler, KC Group κ.α.). Την ίδια στιγμή, η νέα γενιά της μεσαίας τάξης ανέπτυξε πολιτική δράση και προχώρησε στην ίδρυση του ΑΚΠ το οποίο επικρατεί σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μετά το 2002.
Σε αντίθεση με την πρώτη, κεμαλική μεσαία τάξη, η νέα γενιά της μεσαίας τάξης της Τουρκίας χαρακτηρίζεται από: τη σημασία που αποδίδει στις θρησκευτικές, ισλαμικές αξίες, τον στόχο της συμμετοχής στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη διατηρώντας όλες τις επιλογές της ανοιχτές (δύση, Ασία και Αφρική) και την φιλελεύθερη ανάγνωση του ενιαίου, κοσμικού, τουρκικού χαρακτήρα της δημοκρατίας. Τη ίδια στιγμή, απευθύνεται στα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας δίνοντας έμφαση στην αλληλοβοήθεια καθώς και στις διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες της χώρας.
Από τη δική μας σκοπιά
Με βάση την παραπάνω οπτική γωνία μπορούμε να προχωρήσουμε σε δύο επισημάνσεις. Πρώτον, οι τελευταίες εξελίξεις στην γειτονική χώρα δείχνουν ότι οι δύο αναγνώσεις του ενιαίου, κοσμικού, τουρκικού χαρακτήρα της δημοκρατίας συνεχίζουν να είναι προβληματικές. Η κεμαλική μερίδα (το κεμαλικό κατεστημένο για πολλούς) και το ΑΚΠ εξακολουθούν να επιδιώκουν την χειραγώγηση των κατοίκων της Ανατολής, με βάση την αρχή της ανωτερότητας του τουρκικού στοιχείου. Δεύτερον, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ΑΚΠ, η νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία στηρίζεται στην επιθετική διπλωματία και στην ενδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων έτσι ώστε να προωθούνται τα τουρκικά συμφέροντα σε παγκόσμιο επίπεδο, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης του κόμματος. Οι τελευταίες εξελίξεις μιλούν από μόνες τους και δείχνουν ότι η Τουρκία, η οποία φιλοδοξεί να γίνει πυρηνική δύναμη την επόμενη δεκαετία, θεωρεί την ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή της Κύπρου ως φυσικό χώρο δραστηριοποίησης του κεφαλαίου της…
Αναλύοντας την επιτυχία του ΑΚΠ
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy
Η Τουρκία, η οποία φιλοδοξεί να γίνει πυρηνική δύναμη την επόμενη δεκαετία, θεωρεί την ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή της Κύπρου ως φυσικό χώρο δραστηριοποίησης του κεφαλαίου της…
Την προηγούμενη εβδομάδα, από αυτή τη στήλη επιχειρήσαμε να σκιαγραφήσουμε την πολιτική διαμάχη στην Τουρκία και το κοινωνικό της υπόβαθρο. Μιλήσαμε για τη διάσπαση της μεσαίας τάξης της Τουρκίας και τις διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές προσεγγίσεις. Όμως, το προσεκτικό μάτι του αναγνώστη της «Κ» μας πρόλαβε και διαμαρτυρήθηκε για την έλλειψη θεωρητικής και κυρίως κοινωνικής εμβάθυνσης στην ανάλυση αυτής της διαμάχης. Ακόμη, αναρωτήθηκε αν η ανάλυση μας χαρακτηρίζεται από ιδεολογική κατάχρηση ή όχι.
Ο προβληματισμός του αναγνώστη της «Κ» τιμά ιδιαίτερα την εφημερίδα. Δείχνει ότι οι αναγνώστες αναζητούν κριτική εμβάθυνση στα δρώμενα της νήσου και της υφηλίου. Ακόμη, βρίσκεται σε συμφωνία με την ανάγκη της Κύπρου να εμβαθύνει το πεδίο γνώσης της σχετικά με το μεγάλο ερωτηματικό που ακούει στο όνομα «Τουρκία» και «Τουρκοκύπριοι».
Ποιο το κοινωνικό και το πολιτικό υπόβαθρο της πολιτικής διαμάχης της Τουρκίας; Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να επιχειρήσουμε να απαντήσουμε εάν θέλουμε να κατανοήσουμε τη νέα εξωτερική πολιτική του κ. Νταβούτογλου και το μέλλον που επιφυλάσσει για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό Ζήτημα; Ποια μερίδα της τουρκικής κοινωνίας δίνει μάχη για να ελέγξει την κρατική δομή και τη μετάβαση της Τουρκίας στον προηγμένο καπιταλισμό;
Η διαμάχη για την καπιταλιστική ανάπτυξη και το σύγχρονο κράτος
Ογδόντα-επτά χρόνια πριν, μία μερίδα των μουσουλμάνων – τούρκων έμπορων, γαιοκτημόνων και γραφειοκρατών, πραγματοποίησαν τα πρώτα βήματα για την ανάπτυξη των κοινωνικοοικονομικών δομών της Τουρκικής Δημοκρατίας. Κατά την μετάβαση από την αυτοκρατορία στην δημοκρατία, η μουσουλμανική – τουρκική μεσαία τάξη (στρατιωτικοί γραφειοκράτες όπως ο Κεμάλ, ο Ινονού και διάφορα αστικά στοιχεία) και οι κοινωνικοί σύμμαχοι της (στοιχεία υπαίθρου όπως λ.χ. οι γαιοκτήμονες), έθεσαν υπό τον έλεγχο τους την κρατική εξουσία και τις οικονομικές δομές που μέχρι τότε έλεγχαν οι Έλληνες και Αρμένιοι της Μικρής Ασίας και της ανατολικής ενδοχώρας. Κατά τις δεκαετίας 20΄ και 30΄, αυτή η συμμαχία, επικράτησε στα αστικά κέντρα των δυτικών παραλίων και ανέπτυξε οργανικές σχέσεις με το δυτικό κεφάλαιο (αγγλικό, ιταλικό, γερμανικό κ.α.), κάνοντας έτσι τα πρώτα βήματα στην εκβιομηχάνιση των μεγάλων αστικών κέντρων της Τουρκίας. Μέσα από αυτά τα βήματα αναδείχθηκαν τα σύγχρονα μεγάλα κεφάλαια (Koç, Sabancı, Eczacıbaşı κ.ο.κ.) και για πολλούς η σύγχρονη «αριστοκρατία» της Τουρκίας. Αυτή η διαδικασία αλλαγής του πολιτικού και οικονομικού σκηνικού έρχεται να επισφραγίσει τα δυο βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου κεμαλικού κατεστημένου: Τον εκδυτικισμό, με τη μορφή της εισαγωγής και μίμησης του δυτικού τρόπου ζωής και την επιμονή στο ενιαίο, κοσμικό τουρκικό κράτος.
Η άνοδος των κοινωνικών εταίρων του κεμαλισμού επισκίασε το κοινωνικοοικονομικό στάτους μεγάλων μερίδων της τουρκικής κοινωνίας. Οι έμποροι, οι γαιοκτήμονες και οι καταστηματάρχες της ενδοχώρας, οι οποίοι διατηρούσαν αποστάσεις από το κεμαλικό κίνημα, διαπίστωσαν ότι η εκβιομηχάνιση επέφερε το ραγδαίο πλουτισμό μιας μικρής μόνο μερίδας του πληθυσμού, εις βάρος τους. Έτσι, ξεκινώντας από την δεκαετία 50΄, πέρασαν στην «αντεπίθεση». Ανέπτυξαν τη δική τους παραγωγική δραστηριότητα στην ενδοχώρα, σε συμμαχία με το αραβικό πετρελαιοδολάριο, και επωφελήθηκαν από το νατοϊκό και εγχώριο αντικομουνιστικό πλαίσιο των δεκαετιών 70΄ και 80΄, καθώς και από τα μέτρα του ΔΝΤ, που ήρθαν στις αρχές αυτής της δεκαετίας να απαντήσουν στην οικονομική πτώση της Τουρκίας (ελεύθερη αγορά, περιορισμός του κοινωνικοοικονομικού ρόλου του κράτους, φτηνό εργατικό δυναμικό, προσέλκυση ξένου κεφαλαίου), για να προωθήσουν τη δική τους οικονομική επικράτηση. Με αυτό τον τρόπο, οι μικρές κωμοπόλεις της Τουρκίας μετεξελίχθηκαν στα σύγχρονα μεγάλα αστικά κέντρα της Ανατολής (Προύσα, Κεσαρία, Σεβάστεια, Ικόνιο κ.α.) , από τα οποία αναδείχθηκαν οι νέες μερίδες της τουρκικής μεσαίας τάξης (οι υποστηρικτές του Ερντογάν όπως οι εταιρίες Albayrak, İpek, Taşyapı, Kiler, KC Group κ.α.). Την ίδια στιγμή, η νέα γενιά της μεσαίας τάξης ανέπτυξε πολιτική δράση και προχώρησε στην ίδρυση του ΑΚΠ το οποίο επικρατεί σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μετά το 2002.
Σε αντίθεση με την πρώτη, κεμαλική μεσαία τάξη, η νέα γενιά της μεσαίας τάξης της Τουρκίας χαρακτηρίζεται από: τη σημασία που αποδίδει στις θρησκευτικές, ισλαμικές αξίες, τον στόχο της συμμετοχής στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη διατηρώντας όλες τις επιλογές της ανοιχτές (δύση, Ασία και Αφρική) και την φιλελεύθερη ανάγνωση του ενιαίου, κοσμικού, τουρκικού χαρακτήρα της δημοκρατίας. Τη ίδια στιγμή, απευθύνεται στα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας δίνοντας έμφαση στην αλληλοβοήθεια καθώς και στις διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες της χώρας.
Από τη δική μας σκοπιά
Με βάση την παραπάνω οπτική γωνία μπορούμε να προχωρήσουμε σε δύο επισημάνσεις. Πρώτον, οι τελευταίες εξελίξεις στην γειτονική χώρα δείχνουν ότι οι δύο αναγνώσεις του ενιαίου, κοσμικού, τουρκικού χαρακτήρα της δημοκρατίας συνεχίζουν να είναι προβληματικές. Η κεμαλική μερίδα (το κεμαλικό κατεστημένο για πολλούς) και το ΑΚΠ εξακολουθούν να επιδιώκουν την χειραγώγηση των κατοίκων της Ανατολής, με βάση την αρχή της ανωτερότητας του τουρκικού στοιχείου. Δεύτερον, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ΑΚΠ, η νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία στηρίζεται στην επιθετική διπλωματία και στην ενδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων έτσι ώστε να προωθούνται τα τουρκικά συμφέροντα σε παγκόσμιο επίπεδο, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης του κόμματος. Οι τελευταίες εξελίξεις μιλούν από μόνες τους και δείχνουν ότι η Τουρκία, η οποία φιλοδοξεί να γίνει πυρηνική δύναμη την επόμενη δεκαετία, θεωρεί την ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή της Κύπρου ως φυσικό χώρο δραστηριοποίησης του κεφαλαίου της…
Sunday, November 14, 2010
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ «ΤΔΒΚ», Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Του Νίκου Στέλγια
Καθημερινή 14/11/2010
Λίγες ημέρες πριν από τις κρίσιμες συνομιλίες στην Νέα Υόρκη, η Τουρκία προσπάθησε να ξεκαθαρίσει την θέση της σχετικά με το Κυπριακό και να δώσει τις τελευταίες κατευθυντήριες γραμμές, για το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στην τουρκοκυπριακή ηγεσία. Την προηγούμενη εβδομάδα, η Άγκυρα ήρθε σε επαφή με την τ/κ ηγεσία και οριστικοποίησε την θέση της στο Κυπριακό, η οποία αφορά την διατήρηση των λεγόμενων συνόρων του 1974 και την άμεση τακτοποίηση των ε/κ αποζημιώσεων. Παράλληλα, ζήτησε την άρση των λεγόμενων απομονώσεων των τουρκοκύπριων ως αντάλλαγμα για την νέα τουρκική πρωτοβουλία στις διαπραγματεύσεις.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ντερβίς Έρογλου, καθώς και ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμντουλλάχ Γκιουλ και ο Αρμόδιος Υπουργός για θέματα Κύπρου Τζεμίλ Τσιτσέκ σε τοποθετήσεις τους, στην Βρετανία και στην Άγκυρα, ξεκαθάρισαν ότι η τουρκική πλευρά δεν προτίθεται να λάβει καμία νέα πρωτοβουλία εφόσον η Ε.Ε. και η ε/κ πλευρά δεν προχωρήσουν στην άρση των λεγόμενων απομονώσεων των τουρκοκυπρίων. Μιλώντας στο βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο «Bloomberg», ο κ. Γκιουλ κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά και τη διεθνή κοινότητα να προχωρήσουν στην άρση της «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων. Σύμφωνα με το τουρκοκυπριακό πρακτορείο ειδήσεων «ΤΑΚ», ο ίδιος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το άνοιγμα των λιμανιών μας στην Κύπρο μας συμφέρει οικονομικά. Η τουρκική οικονομία είναι πολύ πιο ισχυρή από την ελληνοκυπριακή. Δεν φοβόμαστε τον ανταγωνισμό με την Κύπρο. Απεναντίας, το άνοιγμα των λιμανιών θα μας ωφελήσει οικονομικά. Όμως, είναι πολύ δύσκολο για την Τουρκία να λάβει μια τέτοια πρωτοβουλία τη στιγμή που υφίσταται η απομόνωση των τουρκοκυπρίων». Από την πλευρά του, ο αρμόδιος για θέματα της Κύπρου Υπουργός Τζεμίλ Τσιτσέκ κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά να λάβει πρωτοβουλίες για την επίλυση του Κυπριακού. Ο ίδιος τόνισε ότι: «Η Τουρκία έκανε ότι μπορούσε. Το ίδιο και η τουρκοκυπριακή πλευρά. Τώρα ήρθε η σειρά των ελληνοκυπρίων να συμβάλλουν στην επίλυση του Κυπριακού». Σχεδόν ταυτόχρονα με τις παραπάνω τοποθετήσεις, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της ευρωπαϊκής έκθεσης προόδου της Τουρκίας για το έτος 2010, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας σπεύδοντας να επαναλάβει την κοινολεξία του κ. Γκιουλ και του κ. Τσιτσέκ, υπενθύμισε ότι η Άγκυρα είναι αυτή η οποία που αναμένει ένα «βήμα καλής θέλησης» από την Λευκωσία και τις Βρυξέλλες.
Από την πλευρά του, ο κ. Έρογλου το προηγούμενο σαββατοκύριακο συναντήθηκε με Τούρκους δημοσιογράφους και αναλυτές οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με την τουρκική κυβέρνηση. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», σε αυτή την συνάντηση υπογραμμίστηκε η σημασία της «τουρκοποίησης» των ε/κ περιουσιών. Άλλωστε, αυτό το σημείο υπογράμμισε και ο παρευρισκόμενος στην εν λόγω συνάντηση, καθηγητής Σεντάτ Λατσίνερ στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα «Σταρ». Στην συγκεκριμένη συνάντηση, τονίστηκε το γεγονός ότι η «τουρκοποίηση» των ε/κ περιουσιών θα εξασφαλίσει πολύτιμη γη και το αναγκαίο πολιτικό κύρος για την «ΤΔΒΚ». Ακόμη, συζητήθηκε το οικονομικό κόστος της «τουρκοποίησης». Έχοντας συζητήσει το συγκεκριμένο ζήτημα με την τουρκική πλευρά μόλις λίγες ημέρες πριν, ο κ. Έρογλου και οι συνομιλητές του εστίασαν την προσοχή τους σε τρία σημεία που αφορούν την διευθέτηση του οικονομικού κόστους: Την ανταλλαγή των ε/κ περιουσιών στα κατεχόμενα με τ/κ περιουσίες που άφησαν στις ελεύθερες περιοχές οι τ/κ πρόσφυγες, την επιστροφή μιας μικρής μερίδας περιουσιών στους δικαιούχους τους (λ.χ. τα Βαρόσια) και ο καταμερισμός του οικονομικού βάρους μεταξύ της τουρκικής πλευράς και των τουρκοκυπρίων (κυρίως με την μορφή αυξημένης φορολογίας σε είδη πολυτελείας και διασκέδασης).
Ας σημειωθεί ότι, αμέσως μετά την συνάντηση του με τον κ. Έρογλου, ο κ. Λατσίνερ, σε σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα «Σταρ», υπογράμμισε την σημασία της «διατήρησης ενός τουρκικού κράτους στην Κύπρο». Ο ίδιος, ούτε λίγο ούτε πολύ τόνισε ότι: «Η τουρκοποίηση των ε/κ περιουσιών είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας για την συνέχεια της ΤΔΒΚ. Από τώρα και στο εξής δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής των ε/κ περιουσιών στους δικαιούχους τους. Δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα προσφυγιάς για ένα διάστημα 38 ετών. Άλλωστε, αν δεν τηρήσει τις υποσχέσεις της η ΤΔΒΚ στους τουρκοκύπριους χρήστες των ε/κ περιουσιών ενδέχεται να τεθεί υπό αμφισβήτηση η συνέχεια του τουρκικού κράτους στην Κύπρο».
Καθημερινή 14/11/2010
Λίγες ημέρες πριν από τις κρίσιμες συνομιλίες στην Νέα Υόρκη, η Τουρκία προσπάθησε να ξεκαθαρίσει την θέση της σχετικά με το Κυπριακό και να δώσει τις τελευταίες κατευθυντήριες γραμμές, για το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στην τουρκοκυπριακή ηγεσία. Την προηγούμενη εβδομάδα, η Άγκυρα ήρθε σε επαφή με την τ/κ ηγεσία και οριστικοποίησε την θέση της στο Κυπριακό, η οποία αφορά την διατήρηση των λεγόμενων συνόρων του 1974 και την άμεση τακτοποίηση των ε/κ αποζημιώσεων. Παράλληλα, ζήτησε την άρση των λεγόμενων απομονώσεων των τουρκοκύπριων ως αντάλλαγμα για την νέα τουρκική πρωτοβουλία στις διαπραγματεύσεις.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ντερβίς Έρογλου, καθώς και ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμντουλλάχ Γκιουλ και ο Αρμόδιος Υπουργός για θέματα Κύπρου Τζεμίλ Τσιτσέκ σε τοποθετήσεις τους, στην Βρετανία και στην Άγκυρα, ξεκαθάρισαν ότι η τουρκική πλευρά δεν προτίθεται να λάβει καμία νέα πρωτοβουλία εφόσον η Ε.Ε. και η ε/κ πλευρά δεν προχωρήσουν στην άρση των λεγόμενων απομονώσεων των τουρκοκυπρίων. Μιλώντας στο βρετανικό ειδησεογραφικό δίκτυο «Bloomberg», ο κ. Γκιουλ κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά και τη διεθνή κοινότητα να προχωρήσουν στην άρση της «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων. Σύμφωνα με το τουρκοκυπριακό πρακτορείο ειδήσεων «ΤΑΚ», ο ίδιος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το άνοιγμα των λιμανιών μας στην Κύπρο μας συμφέρει οικονομικά. Η τουρκική οικονομία είναι πολύ πιο ισχυρή από την ελληνοκυπριακή. Δεν φοβόμαστε τον ανταγωνισμό με την Κύπρο. Απεναντίας, το άνοιγμα των λιμανιών θα μας ωφελήσει οικονομικά. Όμως, είναι πολύ δύσκολο για την Τουρκία να λάβει μια τέτοια πρωτοβουλία τη στιγμή που υφίσταται η απομόνωση των τουρκοκυπρίων». Από την πλευρά του, ο αρμόδιος για θέματα της Κύπρου Υπουργός Τζεμίλ Τσιτσέκ κάλεσε την ελληνοκυπριακή πλευρά να λάβει πρωτοβουλίες για την επίλυση του Κυπριακού. Ο ίδιος τόνισε ότι: «Η Τουρκία έκανε ότι μπορούσε. Το ίδιο και η τουρκοκυπριακή πλευρά. Τώρα ήρθε η σειρά των ελληνοκυπρίων να συμβάλλουν στην επίλυση του Κυπριακού». Σχεδόν ταυτόχρονα με τις παραπάνω τοποθετήσεις, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση της ευρωπαϊκής έκθεσης προόδου της Τουρκίας για το έτος 2010, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας σπεύδοντας να επαναλάβει την κοινολεξία του κ. Γκιουλ και του κ. Τσιτσέκ, υπενθύμισε ότι η Άγκυρα είναι αυτή η οποία που αναμένει ένα «βήμα καλής θέλησης» από την Λευκωσία και τις Βρυξέλλες.
Από την πλευρά του, ο κ. Έρογλου το προηγούμενο σαββατοκύριακο συναντήθηκε με Τούρκους δημοσιογράφους και αναλυτές οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με την τουρκική κυβέρνηση. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», σε αυτή την συνάντηση υπογραμμίστηκε η σημασία της «τουρκοποίησης» των ε/κ περιουσιών. Άλλωστε, αυτό το σημείο υπογράμμισε και ο παρευρισκόμενος στην εν λόγω συνάντηση, καθηγητής Σεντάτ Λατσίνερ στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα «Σταρ». Στην συγκεκριμένη συνάντηση, τονίστηκε το γεγονός ότι η «τουρκοποίηση» των ε/κ περιουσιών θα εξασφαλίσει πολύτιμη γη και το αναγκαίο πολιτικό κύρος για την «ΤΔΒΚ». Ακόμη, συζητήθηκε το οικονομικό κόστος της «τουρκοποίησης». Έχοντας συζητήσει το συγκεκριμένο ζήτημα με την τουρκική πλευρά μόλις λίγες ημέρες πριν, ο κ. Έρογλου και οι συνομιλητές του εστίασαν την προσοχή τους σε τρία σημεία που αφορούν την διευθέτηση του οικονομικού κόστους: Την ανταλλαγή των ε/κ περιουσιών στα κατεχόμενα με τ/κ περιουσίες που άφησαν στις ελεύθερες περιοχές οι τ/κ πρόσφυγες, την επιστροφή μιας μικρής μερίδας περιουσιών στους δικαιούχους τους (λ.χ. τα Βαρόσια) και ο καταμερισμός του οικονομικού βάρους μεταξύ της τουρκικής πλευράς και των τουρκοκυπρίων (κυρίως με την μορφή αυξημένης φορολογίας σε είδη πολυτελείας και διασκέδασης).
Ας σημειωθεί ότι, αμέσως μετά την συνάντηση του με τον κ. Έρογλου, ο κ. Λατσίνερ, σε σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα «Σταρ», υπογράμμισε την σημασία της «διατήρησης ενός τουρκικού κράτους στην Κύπρο». Ο ίδιος, ούτε λίγο ούτε πολύ τόνισε ότι: «Η τουρκοποίηση των ε/κ περιουσιών είναι ένα θέμα ζωτικής σημασίας για την συνέχεια της ΤΔΒΚ. Από τώρα και στο εξής δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής των ε/κ περιουσιών στους δικαιούχους τους. Δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα προσφυγιάς για ένα διάστημα 38 ετών. Άλλωστε, αν δεν τηρήσει τις υποσχέσεις της η ΤΔΒΚ στους τουρκοκύπριους χρήστες των ε/κ περιουσιών ενδέχεται να τεθεί υπό αμφισβήτηση η συνέχεια του τουρκικού κράτους στην Κύπρο».
Tuesday, November 9, 2010
Η Ελλάδα του ΔΝΤ σε κοινωνική κρίση
Ημερομηνία: 09.11.2010 | 08:53
Η Ελλάδα του ΔΝΤ σε κοινωνική κρίση
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy
Το μεσημέρι της Κυριακής, οι κάτοικοι της ελληνικής πρωτεύουσας προτίμησαν να «συσπειρωθούν» στις καφετέριες και όχι στα εκλογικά κέντρα και στις κάλπες. Το βράδυ οι καφετέριες και οι δρόμοι της Αθήνας ήταν άδειοι.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στους δρόμους της Αθήνας συναντούσε κανείς προβληματισμένα πρόσωπα και συζητήσεις που επικεντρωνόταν στο ένα και μοναδικό κοινωνικοπολιτικό ζήτημα της Ελλάδας, στην κατάρρευση της οικονομίας και μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Ο προβληματισμός για την επόμενη ημέρα έλαβε διαστάσεις μετά από την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων και κυρίως το υψηλό ποσοστό αποχής. Κατά τις πρώτες ώρες της Δευτέρας, τα Eλληνικά Mέσα Eνημέρωσης απέφυγαν να δώσουν μια σαφή εικόνα για το γενικό ποσοστό αποχής και περιορίστηκαν σε κάποιες μεμονωμένες εκτιμήσεις. Όμως ακόμη και αυτές οι εκτιμήσεις μιλούν από μόνες τους, εφόσον το ποσοστό αποχής φαίνεται να κυμαίνεται από το 35% μέχρι και το 40%.
Ο έντονος προβληματισμός του πολίτη της Ελλάδος, το υψηλό ποσοστό αποχής, η μείωση των ποσοστών των μεγάλων κομμάτων και η ασάφεια του ελληνικού πολιτικού λόγου, σφραγίζουν το παρόν και το μέλλον μιας ολόκληρης κοινωνίας. Σήμερα, η Ελλάδα του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου είναι αντιμέτωπη με μια βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση. Η εμπειρία των χωρών που εγκλωβίστηκαν τα περασμένα χρόνια στις «συνταγές» του ΔΝΤ, δείχνει ότι η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση των πολιτικών της δομών. Δείτε το παράδειγμα της Τουρκίας. Η εμπειρία της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ οδήγησαν τα μεγάλα κόμματα της χώρας κατά την περίοδο 2000-2002 στην πολιτική λήθη. Το νέο κόμμα της χώρας, το ΑΚΠ ήρθε στο πολιτικό προσκήνιο μέσα από την οικονομική κρίση και την κατάρρευση μιας ολόκληρης κοινωνίας μετά τον μεγάλο σεισμό του Μαρμαρά το 1999.
Το δράμα της ελληνικής κοινωνίας έγκειται στο γεγονός ότι οι κυρίαρχοι πολιτικοί παράγοντες επιλέγουν να αγνοήσουν την εν λόγω πραγματικότητα. Τη στιγμή που στην πρωτεύουσα της χώρας ένας στους δύο πολίτες επέλεξε να απέχει από την κάλπη, το κυβερνών κόμμα «χάρηκε» όταν κέρδισε μερικές δημοτικές έδρες, ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται να ανησυχεί μόνο για το ποια θα είναι η αντίδραση του ξένου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, η εικόνα της αριστεράς ήταν δραματική, μα τους κομματικούς της παράγοντες να πανηγυρίζουν για την άνοδο της τάξης του 2 ή 3%. Στο σύνολο τους, οι ελληνικοί πολιτικοί παράγοντες επιλέγουν να κλείσουν τα αυτιά τους απέναντι στην μεγάλη οργή της κοινωνίας, η οποία τον Δεκέμβρη του 2008 πλημμύρισε τους δρόμους και πόνεσε για τον χαμό ενός δεκαπεντάχρονου και των ονείρων μια χώρας. Οι πολιτικοί της Ελλάδος αγνοούν το γεγονός ότι, 36 χρόνια μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου, το μεταπολιτευτικό καθεστώς του 1974 μετατρέπεται σταδιακά σε παρελθόν εφόσον αδυνατεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της χώρας, να εκφράσει το λαϊκό αίσθημα και να προσφέρει την αναγκαία πολιτική σταθερότητα.
Η Ελλάδα έχει βυθιστεί σε βαθιά κοινωνική, ταξική, ανθρώπινη κρίση. Η Αθήνα βιώνει έναν ιστορικό λήθαργο.
Ενώ συμβαίνουν αυτά τα ιστορικά γεγονότα στην ελληνική πρωτεύουσα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας ετοιμάζεται να μεταβεί στη Νέα Υόρκη για κρίσιμες συζητήσεις για το Κυπριακό. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις… Ένα κοινωνικά απονομιμοποιημένο και αποσταθεροποιημένο καθεστώς δεν είναι σε θέση να στηρίξει την προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας για εσωτερική ειρήνη και σταθερότητα. Η κυπριακή κοινωνία στο σύνολο της πρέπει να κατανοήσει ότι στο εξής θα βασίζεται εξ΄ολοκλήρου στο δικό της κοινωνικό δυναμικό. Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι κι όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα χτίσουν μόνοι τους το μέλλον αυτής της κοινωνίας. Η κοινή προσπάθεια, το ξύπνημα των λησμονημένων ανθρώπινων αισθημάτων και όχι η έξαρση των αντιδημοκρατικών, αντιουμανιστικών αισθημάτων στη Λάρνακα, είναι αυτό που τιμά αυτόν τον τόπο…
www.kathimerini.com.cy
Η Ελλάδα του ΔΝΤ σε κοινωνική κρίση
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy
Το μεσημέρι της Κυριακής, οι κάτοικοι της ελληνικής πρωτεύουσας προτίμησαν να «συσπειρωθούν» στις καφετέριες και όχι στα εκλογικά κέντρα και στις κάλπες. Το βράδυ οι καφετέριες και οι δρόμοι της Αθήνας ήταν άδειοι.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στους δρόμους της Αθήνας συναντούσε κανείς προβληματισμένα πρόσωπα και συζητήσεις που επικεντρωνόταν στο ένα και μοναδικό κοινωνικοπολιτικό ζήτημα της Ελλάδας, στην κατάρρευση της οικονομίας και μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Ο προβληματισμός για την επόμενη ημέρα έλαβε διαστάσεις μετά από την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων και κυρίως το υψηλό ποσοστό αποχής. Κατά τις πρώτες ώρες της Δευτέρας, τα Eλληνικά Mέσα Eνημέρωσης απέφυγαν να δώσουν μια σαφή εικόνα για το γενικό ποσοστό αποχής και περιορίστηκαν σε κάποιες μεμονωμένες εκτιμήσεις. Όμως ακόμη και αυτές οι εκτιμήσεις μιλούν από μόνες τους, εφόσον το ποσοστό αποχής φαίνεται να κυμαίνεται από το 35% μέχρι και το 40%.
Ο έντονος προβληματισμός του πολίτη της Ελλάδος, το υψηλό ποσοστό αποχής, η μείωση των ποσοστών των μεγάλων κομμάτων και η ασάφεια του ελληνικού πολιτικού λόγου, σφραγίζουν το παρόν και το μέλλον μιας ολόκληρης κοινωνίας. Σήμερα, η Ελλάδα του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου είναι αντιμέτωπη με μια βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση. Η εμπειρία των χωρών που εγκλωβίστηκαν τα περασμένα χρόνια στις «συνταγές» του ΔΝΤ, δείχνει ότι η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση των πολιτικών της δομών. Δείτε το παράδειγμα της Τουρκίας. Η εμπειρία της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ οδήγησαν τα μεγάλα κόμματα της χώρας κατά την περίοδο 2000-2002 στην πολιτική λήθη. Το νέο κόμμα της χώρας, το ΑΚΠ ήρθε στο πολιτικό προσκήνιο μέσα από την οικονομική κρίση και την κατάρρευση μιας ολόκληρης κοινωνίας μετά τον μεγάλο σεισμό του Μαρμαρά το 1999.
Το δράμα της ελληνικής κοινωνίας έγκειται στο γεγονός ότι οι κυρίαρχοι πολιτικοί παράγοντες επιλέγουν να αγνοήσουν την εν λόγω πραγματικότητα. Τη στιγμή που στην πρωτεύουσα της χώρας ένας στους δύο πολίτες επέλεξε να απέχει από την κάλπη, το κυβερνών κόμμα «χάρηκε» όταν κέρδισε μερικές δημοτικές έδρες, ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται να ανησυχεί μόνο για το ποια θα είναι η αντίδραση του ξένου κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, η εικόνα της αριστεράς ήταν δραματική, μα τους κομματικούς της παράγοντες να πανηγυρίζουν για την άνοδο της τάξης του 2 ή 3%. Στο σύνολο τους, οι ελληνικοί πολιτικοί παράγοντες επιλέγουν να κλείσουν τα αυτιά τους απέναντι στην μεγάλη οργή της κοινωνίας, η οποία τον Δεκέμβρη του 2008 πλημμύρισε τους δρόμους και πόνεσε για τον χαμό ενός δεκαπεντάχρονου και των ονείρων μια χώρας. Οι πολιτικοί της Ελλάδος αγνοούν το γεγονός ότι, 36 χρόνια μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου, το μεταπολιτευτικό καθεστώς του 1974 μετατρέπεται σταδιακά σε παρελθόν εφόσον αδυνατεί να δώσει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της χώρας, να εκφράσει το λαϊκό αίσθημα και να προσφέρει την αναγκαία πολιτική σταθερότητα.
Η Ελλάδα έχει βυθιστεί σε βαθιά κοινωνική, ταξική, ανθρώπινη κρίση. Η Αθήνα βιώνει έναν ιστορικό λήθαργο.
Ενώ συμβαίνουν αυτά τα ιστορικά γεγονότα στην ελληνική πρωτεύουσα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας ετοιμάζεται να μεταβεί στη Νέα Υόρκη για κρίσιμες συζητήσεις για το Κυπριακό. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις… Ένα κοινωνικά απονομιμοποιημένο και αποσταθεροποιημένο καθεστώς δεν είναι σε θέση να στηρίξει την προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας για εσωτερική ειρήνη και σταθερότητα. Η κυπριακή κοινωνία στο σύνολο της πρέπει να κατανοήσει ότι στο εξής θα βασίζεται εξ΄ολοκλήρου στο δικό της κοινωνικό δυναμικό. Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι κι όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα χτίσουν μόνοι τους το μέλλον αυτής της κοινωνίας. Η κοινή προσπάθεια, το ξύπνημα των λησμονημένων ανθρώπινων αισθημάτων και όχι η έξαρση των αντιδημοκρατικών, αντιουμανιστικών αισθημάτων στη Λάρνακα, είναι αυτό που τιμά αυτόν τον τόπο…
www.kathimerini.com.cy
Monday, November 8, 2010
YKP: Faşist saldırıyı kınıyoruz
ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΝΕΑ ΚΥΠΡΟΣ ΕΞΕΦΡΑΣΕ ΤΟΝ ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ...
YKP: Faşist saldırıyı kınıyoruz
YKP Yürütme Kurulu yayınladığı bildiri ile Larnaka’da Cuma günü yaşananları ve sonrasındaki gelişmeleri değerlendirdi. Konu ile ilgili açıklama şöyle:
5 Kasım 2010 tarihinde Larnaka'da KISA tarafından organize edilen ve YKP Gençlik’in de katıldığı Rainbow Festivali sırasında ırkçı ve şövenlerin uyguladığı şiddet ve polisin de açıkça taraf olması sonucu yaşanan olayları kınıyoruz.
Festival'de şöven ve ırkçı gruplar festival alanına girip aralarında çocuklar, yaşlılar ve engellilerin de olduğu festival katılımcılarına saldırdılar, güç kaynağını kestiler, festival alanı dışında Kıbrıslı Türk müzisyenlere saldırdılar, birini göğsünden bıçakladılar, festivalle ilgisi olmayan bir göçmeni hastanelik ettiler ve tüm katılımcılara tehditlerde bulundular, hakaret ettiler. Yani ortada bir çatışma değil faşist bir saldırı vardır…
Irkçı-şöven kesimden kimsenin bu olaylar sonucu tutuklanmaması fakat polisin 4ü Kıbrıslı Rum 2si de daha reşit olmayan göçmeni tutuklayıp göz altına alması da Kıbrıs Rum polisin faşizan yüzünü ortaya çıkardı.
Bu olayı da Kıbrıslı Türk - Kıbrıslı Rum kavgasına çevirmeye çalışan ırkçı-şöven Kıbrıslı Türk ve Türk Medyasını da kınıyoruz. Kökünde ırkçılık olan bir saldırının da başka ırkçı-şövenler tarafından kullanılmaya çalışmasını da kabul edilmez buluyoruz.
Avrupa ve Kıbrıs'ta yükselen ırkçılık ve şövenizm, bu olayla bir kez daha tehlikesini gösterdi.
Böylesi koşullarda Kıbrıs’ın tüm ilericilerine düşen her türlü faşist saldırılara karşı mücadeleyi ortak zeminde yükseltmektir. Kıbrıs’ta yaşayan herkesin yaşam hakkını savunma da yine Kıbrıs’ın ilericilerine düşen önemli bir görevidir.
YKP tüm ilericileri ve demokratları faşizme ve ırkçılığa karşı ortak mücadeleyi yükseltmeye çağırır…
Yeni Kıbrıs Partisi
Basın Bürosu
8 Kasım 2010
YKP: Faşist saldırıyı kınıyoruz
YKP Yürütme Kurulu yayınladığı bildiri ile Larnaka’da Cuma günü yaşananları ve sonrasındaki gelişmeleri değerlendirdi. Konu ile ilgili açıklama şöyle:
5 Kasım 2010 tarihinde Larnaka'da KISA tarafından organize edilen ve YKP Gençlik’in de katıldığı Rainbow Festivali sırasında ırkçı ve şövenlerin uyguladığı şiddet ve polisin de açıkça taraf olması sonucu yaşanan olayları kınıyoruz.
Festival'de şöven ve ırkçı gruplar festival alanına girip aralarında çocuklar, yaşlılar ve engellilerin de olduğu festival katılımcılarına saldırdılar, güç kaynağını kestiler, festival alanı dışında Kıbrıslı Türk müzisyenlere saldırdılar, birini göğsünden bıçakladılar, festivalle ilgisi olmayan bir göçmeni hastanelik ettiler ve tüm katılımcılara tehditlerde bulundular, hakaret ettiler. Yani ortada bir çatışma değil faşist bir saldırı vardır…
Irkçı-şöven kesimden kimsenin bu olaylar sonucu tutuklanmaması fakat polisin 4ü Kıbrıslı Rum 2si de daha reşit olmayan göçmeni tutuklayıp göz altına alması da Kıbrıs Rum polisin faşizan yüzünü ortaya çıkardı.
Bu olayı da Kıbrıslı Türk - Kıbrıslı Rum kavgasına çevirmeye çalışan ırkçı-şöven Kıbrıslı Türk ve Türk Medyasını da kınıyoruz. Kökünde ırkçılık olan bir saldırının da başka ırkçı-şövenler tarafından kullanılmaya çalışmasını da kabul edilmez buluyoruz.
Avrupa ve Kıbrıs'ta yükselen ırkçılık ve şövenizm, bu olayla bir kez daha tehlikesini gösterdi.
Böylesi koşullarda Kıbrıs’ın tüm ilericilerine düşen her türlü faşist saldırılara karşı mücadeleyi ortak zeminde yükseltmektir. Kıbrıs’ta yaşayan herkesin yaşam hakkını savunma da yine Kıbrıs’ın ilericilerine düşen önemli bir görevidir.
YKP tüm ilericileri ve demokratları faşizme ve ırkçılığa karşı ortak mücadeleyi yükseltmeye çağırır…
Yeni Kıbrıs Partisi
Basın Bürosu
8 Kasım 2010
Tuesday, November 2, 2010
Κατανοώντας τη σύγχρονη Τουρκία: Η μεγάλη νίκη και η εμφύλια ψυχρή σύρραξη
Ημερομηνία: 01.11.2010 | 23:02
Κατανοώντας τη σύγχρονη Τουρκία: Η μεγάλη νίκη και η εμφύλια ψυχρή σύρραξη
Του Νίκου Στέλγια
www.kathimerini.com.cy 2/11/2010
220 ημέρες και κάτι χωρίζουν τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από μία μεγάλη εκλογική νίκη η οποία θα σηματοδοτήσει τη νέα τετραετία διακυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στη γειτονική χώρα.
Την τελευταία περίοδο, ο κ. Ερντογάν υπήρξε ξεκάθαρος ως προς τις μετεκλογικές του προθέσεις. Άμεσος στόχος του AKP είναι η δημιουργία ενός νέου συντάγματος και η μετάβαση σε ένα πολίτευμα που θα φέρει τα χαρακτηριστικά μίας προεδρευόμενης δημοκρατίας. Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για την αποκέντρωση του κράτους. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τα φιλελεύθερα βήματα στο πολιτικό πεδίο, συναντούν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην οικονομία. Όπως στο παρελθόν, έτσι και στη νέα περίοδο, το AKP θα εξακολουθήσει να αποδίδει μεγάλη σημασία στην ενδυνάμωση του αναδυόμενου τουρκικού κεφαλαίου και της αναδυόμενης μεσαίας τάξης της χώρας.
Την επιτυχία αυτής της πολιτικής φυσικά θα εξασφαλίσει ο κρατικός μηχανισμός. Την ίδια στιγμή, στόχος του κόμματος είναι η εξασφάλιση του σεβασμού από όλες τις μερίδες της κοινωνίας προς την κρατική δομή, η οποία ελέγχεται εξ ολοκλήρου (και οι τρεις εξουσίες), από το κόμμα. Αυτή η σκοπιά αποτελεί το βασικό ιστό της ανάγνωσης του φιλελευθερισμού από το AKP, το οποίο αυτές τις ημέρες ετοιμάζεται να σφραγίζει την οκταετή διακυβέρνηση του, με μια νέα εκλογική νίκη.
Η σίγουρη νίκη του AKP
Γιατί οι αναλυτές και επιστήμονες της γειτονικής χώρας συμφωνούν ότι στις επικείμενες εκλογές του Ιουνίου το AKP θα εξασφαλίσει μια νέα νίκη; Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις βασικοί λόγοι που οδηγούν τους αναλυτές σε αυτό το συμπέρασμα. Πρώτον, το AKP είναι το μοναδικό πολιτικό κόμμα της Τουρκίας το οποίο συσπειρώνει στους κόλπους του μεγάλες μερίδες της μεσαίας τάξης της χώρας (μικροαστοί, γραφειοκράτες και επαγγελματίες). Ενώ ταυτόχρονα, το AKP εξασφαλίζει και την υποστήριξη ορισμένων τάξεων και μερίδων της κοινωνίας. Λ.χ. μέσα από έναν οπορτουνιστικό και λαϊκιστικό πολιτικό λόγο το κόμμα μπορεί και απευθύνεται στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις και στις διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες της Τουρκίας. Δεύτερον, το AKP είναι το μοναδικό πολιτικό κόμμα που έχει αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη της μεσαίας τάξης και του αναδυόμενου τουρκικού κεφαλαίου. Τρίτον, το κόμμα επωφελείται από την ακτίνα δράσης των θρησκευτικών ταγμάτων, των διάφορων κοινωνικών οργανώσεων, των αθλητικών ομάδων και των ελεγχόμενων από το ίδιο, Μέσων Ενημέρωσης για να προάγει τον πολιτικό του λόγο. Τέταρτον, το AKP είναι το μοναδικό κόμμα το οποίο διατηρεί σημαντικές οδούς επικοινωνίας με τα κέντρα λήψης αποφάσεων του εξωτερικού και κυρίως της δύσης (ΗΠΑ, Ε.Ε.). Ενώ το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει και την ανάπτυξη νέων οδών επικοινωνίας με τα κέντρα λήψης αποφάσεων των αναπτυσσόμενων χωρών (Ιράν, Περσία, Κορέα, Ινδία κ.ο.κ.).
Στο σύνολο της, η τουρκική αντιπολίτευση αδυνατεί να απαντήσει στα παραπάνω τέσσερα δυνατά σημεία του κυβερνώντος κόμματος. Και εν μέσω της συγκεκριμένης αδυναμίας της, αναμένει την επόμενη ήττα στις επικείμενες εκλογές του καλοκαιριού.
Ο εμφύλιος ψυχρός πόλεμος της Τουρκίας
Ενώ το AKP επικρατεί στο πολιτικό πεδίο της χώρας, αδυνατεί να εξασφαλίσει τον εκδημοκρατισμό στο πολιτικό και στο κοινωνικό πεδίο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, τις τελευταίες δεκαετίες η κοινωνία της Τουρκίας είναι αντιμέτωπη με μια εσωτερική ψυχρή σύρραξη η οποία εμποδίζει την εδραίωση των δημοκρατικών δομών και θεσμών.
Η κοινωνία της Τουρκίας είναι διχασμένη. Ο διχασμός αφορά στον έλεγχο της κρατικής δομής και την επιβολή μιας συγκεκριμένης κοινωνικοοικονομικής πολιτικής γραμμής. Η έλλειψη δημοκρατικής παράδοσης δίνει διαστάσεις στον εθνικό διχασμό.
Σήμερα η μεσαία τάξη της Τουρκίας είναι διχασμένη όσο ποτέ. Από την μια, μια μερίδα της επιχειρεί να ανοιχτεί προς την κοινωνία και να επιβάλλει την νεοφιλελεύθερη, συντηρητική κοσμοθεωρία της, μέσα από την πολιτική δράση του AKP. Από την άλλη, μια άλλη μερίδα της μεσαίας τάξης, σε συνεργασία κυρίως με ανώτερα στρώματα της κοινωνίας και την δεύτερη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα της χώρας, τους Αλεβίδες, επιχειρεί να υπερασπιστεί τα εδραιωμένα συμφέροντα της, να αποκλείσει μεγάλες μερίδες της κοινωνίας από την πολιτική και να διατηρήσει στο κοινωνικό προσκήνιο έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής γραμμής επιμένουν στην μίμηση των δυτικών κοινωνικοικονομικών προτύπων, αποφεύγοντας να αναφερθούν στις αναγκαίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που θα εξασφαλίσουν τον εκδυτικισμό της χώρας.
Οκτώ χρόνια μετά την άνοδο του ΑΚΡ στην εξουσία, η πολιτική αντιπαράθεση των δυο μερίδων της μεσαίας τάξης έχει πάρει την μορφή ενός ψυχρού πολέμου. Η χρήση «ένοπλων μέσων» από τις δύο αντιμαχόμενες μερίδες είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, περιορισμένη. Όμως, η επισκίαση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών και των κοινοβουλευτικών δομών, αλλά κυρίως η έλλειψη μιας κάποιας συμφωνίας και συνεργασίας των πολιτικών μελών του συστήματος, για την ομαλή λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, έχουν ανοίξει προ πολλού τον δρόμο για «έναν πόλεμο που στην ουσία δεν είναι πόλεμος» και απομακρύνει όλο και περισσότερο την μεγαλύτερη χώρα της Μέσης Ανατολής από τον στόχο της ένταξης στην Ε.Ε. και κυρίως από τον εκδημοκρατισμό των θεσμών της…
www.kathimerini.com.cy
Monday, November 1, 2010
ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Του Νίκου Στέλγια
Περιοδικό ¨Κ¨ 31/10/2010
«Δεν αλλάζουν καθόλου τα πράγματα στην ζωή; Ο αδύνατος είναι πάντα καταδικασμένος στην μιζέρια; Ίσως μια μέρα να καταφέρουμε να κρατήσουμε το κεφάλι μας ψηλά. Τότε θα κατανοήσουμε αυτό που επιφυλάσσει η μοίρα για τον καθένα…» Δεν τα κατάφερε ο ποιητής… Δεν κατάφερε να ορθώσει το ανάστημα του στον καρκίνο. Μια αξία της σύγχρονης κοινωνίας της Τουρκίας, ο ποιητής, ο συνθέτης, ο επαναστάτης, ο τραγουδιστής Καζίμ Κογιουντζού, ο Πόντιος Καζίμ όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι φίλοι του, υπέκυψε στους φρικτούς πόνους του καρκίνου μόλις στα 34 του χρόνια.
Σε αντίθεση με τα επίσημα ανακοινωθέντα της τουρκικής κυβέρνησης, αυτοί που τον αγάπησαν γνωρίζουν πολύ καλά ότι για τον πρόωρο θάνατο του ευθύνεται η έκρηξη στο σοβιετικό εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας Τσέρνομπιλ, στα τέλη της δεκαετίας 80. Πρώτα ήρθε η έκρηξη στο εργοστάσιο. Στην συνέχεια το μολυσμένο νέφος απλώθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Και ύστερα από μερικά χρόνια, στις παραθαλάσσιες περιοχές του Πόντου άρχισαν να εμφανίζονται περίεργα κρούσματα ασθενειών και ο αριθμός των θανάτων από τα διάφορα είδη του καρκίνου αυξήθηκε δραματικά.
Ο Καζίμ, το παιδί της γενιάς του Τσερνόμπιλ, άφησε την τελευταία πνοή του σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΠ) δρομολογεί τα πρώτα φιλόδοξα πυρηνικά σχέδια της Τουρκίας. Την στιγμή που ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν και οι σύντροφοι του παρακολουθούν με ζήλο την ανάπτυξη των πυρηνικών σχεδίων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, οι περιβαλλοντολογικές οργανώσεις της γειτονικής χώρας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου…
Μια παλιά, επικίνδυνη ιστορία
Στα τέλη της δεκαετίας 80΄ ο Καζίμ μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο άρχισε να διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του, γεμάτη μελωδίες, επανάσταση, εξέγερση και άρωμα Πόντου. Ο νεαρός καλλιτέχνης φιλοδοξούσε να κατακτήσει τους μουσικόφιλους της Τουρκίας και να ους παρασύρει σε μουσικές περιπέτειες οι οποίες δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από την περίφημη περιοδεία του επαναστάτη Τσε Γκεβάρα στην Λατινική Αμερική.
Όμως το ταξίδι του Καζίμ σκόνταψε πάνω στα στενά περιθώρια της σκέψης των αξιωματούχων της Άγκυρας. Μόλις λίγους μήνες μετά την φοβερή έκρηξη στο εργοστάσιο Τσέρνομπιλ, τα μέλη της τουρκικής κυβέρνησης εμφανίστηκαν χαμογελαστοί στους τηλεοπτικούς δέκτες κάθε τουρκικού νοικοκυριού με ένα ποτήρι ποντιακό τσάι ανά χείρας. Το μήνυμα τους ήταν ξεκάθαρο: «Ο Πόντος δεν επηρεάστηκε από την θανατηφόρα έκρηξη στην Σοβιετική Ένωση και οι πολίτες της Τουρκίας μπορούν να καταναλώνουν ελεύθερα τα ποντιακά προϊόντα». Τι και αν οι ευσυνείδητοι επιστήμονες επισήμαναν ακριβώς το αντίθετο; Η τουρκική κυβέρνηση εστίαζε την προσοχή της στην προφύλαξη της βιομηχανίας του τσαγιού. Για εκείνην, η υγεία των πολιτών της βρισκόταν σε δεύτερη μοίρα… Οι μελωδίες του Καζίμ δεν θα άγγιζαν ποτέ την ψυχή της Άγκυρας…
Σχεδόν δυο δεκαετίες μετά το ρεσιτάλ των ασυνείδητων «επίσημων» τοποθετήσεων, η Άγκυρα ετοιμάζεται να προωθήσει νέα σχέδια τα οποία προβλέπουν την δημιουργία πυρηνικών εγκαταστάσεων στην Τουρκία. Η τουρκική κυβέρνηση, κλείνει τα αυτιά της στις ενστάσεις μιας σημαντικής μερίδας των πολιτών της και δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει στην δημιουργία δυο πυρηνικών εργοστασίων στο βόρειο και νότιο κομμάτι της χώρας. Τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση πραγματοποιήθηκαν τον προηγούμενο Μάρτιο και Ιούλιο. Στον Πόντο, το κεφάλαιο και η τεχνογνωσία της Νότιας Κορέας θα συμβάλλει στην δημιουργία ενός πυρηνικού εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ενώ, μόλις μερικά μίλια από τις ακτές της Κύπρου, στην Μερσίνη, η Ρωσία ανέλαβε την δημιουργία του δεύτερου τουρκικού πυρηνικού εργοστασίου. Μετά τις επίσημες υπογραφές των προηγούμενων μηνών, τώρα αυτό που απομένει είναι το έργο της ανέγερσης και της ανάπτυξης των εγκαταστάσεων των πυρηνικών εργοστασίων. Οι αναλυτές προβλέπουν ότι το πρώτο εργοστάσιο θα λειτουργήσει στα τέλη αυτής της δεκαετίας.
Ας σημειωθεί ότι, στα πλαίσια των ενεργειακών και γεωπολιτικών φιλοδοξιών της, με την δημιουργία των εν λόγω εργοστασίων, η κυβέρνηση του ΑΚΠ έρχεται να κλείσει ένα μεγάλο προπαρασκευαστικό στάδιο για την μετάβαση της χώρας στην πυρηνική ενέργεια. Οι πρώτες σκέψεις προς αυτή την κατεύθυνση εκφράστηκαν ήδη από την δεκαετία 60΄ και τις δεκαετίας 80΄ και 90΄ οι Τούρκοι αξιωματούχοι ξεκαθάρισαν ότι έβλεπαν το μέλλον της χώρας τους μέσα από την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας.
Η οικολογική συνείδηση της Τουρκίας ξεκαθάρισε την αντίθεση της
Ενώ «αποχαιρετούσαν» τον Καζίμ, οι σύντροφοι του και οι πολίτες της Τουρκίας με περιβαλλοντολογική συνείδηση, ύψωσαν την φωνή τους κατά των πυρηνικών φιλοδοξιών της Άγκυρας και τόνισαν ότι η Τουρκία είναι μια χώρα η οποία μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες μέσα από εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Οργανώσεις όπως η τουρκική Greenpace έχουν καλέσει επανειλημμένως την τουρκική κυβέρνηση να προτιμήσει την δημιουργία αιολικών πάρκων και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της ανατολικής ενδοχώρας. Όμως, η τουρκική κυβέρνηση επέλεξε να αγνοήσει το σύνολο των εν λόγω προτάσεων και εκκλήσεων της «άλλης Τουρκίας». Μάλιστα, προχώρησε στην σύλληψη ακτιβιστών που επιδίωξαν να μεταβιβάσουν στην τουρκική βουλή υπογραφές διαμαρτυρόμενων πολιτών. Έτσι, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Καζίμ, 58 σύντροφοι του Πόντιου τραγουδιστή κινδυνεύουν να βρεθούν πίσω από τα σκουριασμένα κάγκελα της φυλακής για τρία χρόνια…
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΜΕΡΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΕΛΕΙ ΜΕΡΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ
Του Νίκου Στέλγια
Καθημερινή 31/10/2010
Στον φυσικό πλούτο της Κύπρου και στην περιοχή που απλώνεται από τα παράλια της Βόρειας Κύπρου μέχρι τη Μερσίνη, φαίνεται ότι έχει επικεντρώσει την προσοχή της η Τουρκία. Την προηγούμενη εβδομάδα, η γειτονική χώρα αποσαφήνισε ότι πρόκειται να προλάβει την Λευκωσία στις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην περιοχή της νήσου.
Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρισκόταν στην Αθήνα για να συζητήσει τη σύσφιξη των σχέσεων της χώρας του με την Ελλάδα και την ενδεχόμενη συνεργασία των δυο στη Μεσόγειο, ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, ανακοίνωσε ότι η χώρα του πραγματοποιεί έρευνα στα ανοιχτά της Κύπρου με σκοπό τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου στη Μεσόγειο.
Ο κ. Γιλντίζ εξήγησε ότι οι τουρκικές έρευνες στην περιοχή βόρειας Κύπρου – Μερσίνης αφορούν μια περιοχή 288.00 χιλιομέτρων. Διευκρίνισε ότι αυτή τη στιγμή οι έρευνες βρίσκονται στο στάδιο της επιστημονικής μελέτης και επεξεργασίας. Παράλληλα, η Άγκυρα ξεκαθάρισε ότι ενδιαφέρεται και για την έρευνα φυσικού αερίου εντός των ορίων της θαλάσσιας ζώνης εμπορικής εκμετάλλευσης της Κύπρου.
Η δήλωσή του κ. Γιλντίζ ήρθε στο πλαίσια μιας νέας συμφωνίας της Τουρκίας, στον ενεργειακό τομέα, με την λεγόμενη κυβέρνηση του Ιρσέν Κιουτσούκ. Η συμφωνία προβλέπει στενή συνεργασία των δύο πλευρών σε ενεργειακούς τομείς όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την πράσινη ενέργεια και τον ηλεκτρισμό. Μάλιστα, σε ότι αφορά την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Τουρκία στην νήσο, θέλοντας να εντυπωσιάσει την διεθνή κοινότητα, η τουρκική πλευρά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της μελλοντικής συνεργασίας με την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η νέα ενεργειακή συμφωνία «ΤΔΒΚ» - Τουρκίας, εκτός από την αναβάθμιση των τουρκικών δραστηριοτήτων στο χώρο της ενέργειας στην περιοχή της Κύπρου, εξυπηρετεί και άλλους σκοπούς. Η συμφωνία ανοίγει το δρόμο για νέες τουρκικές επενδύσεις στο βορρά της νήσου. Συγκεκριμένα, η Τουρκία επιθυμεί, σε συνεργασία με το ξένο κεφάλαιο, να επεκτείνει το ερευνητικό τη πεδίο. Για αυτό τον λόγο η Άγκυρα τον τελευταίο καιρό φαίνεται να καλεί σε συνεργασία τις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενέργειας.
Η νέα συμφωνία έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία επωφελήθηκε από αυτή για να υπογραμμίσει την σημασία της σύσφιξης των σχέσεων της με την Τουρκία. Κατά την υπογραφή της συμφωνίας, ο «Υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας», Σουνάτ Ατούν, υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας με την Τουρκία στον τομέα του φυσικού αερίου.
Πολιτικά και οικονομικά οφέλη βλέπει η Τουρκία
Εντατικοποιώντας τις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην περιοχή της Κύπρου, η Τουρκία στοχεύει στην επίτευξη δυο στόχων. Από την μια, επιθυμεί να εξασφαλίσει πολιτικά οφέλη, ενώ ταυτόχρονα ελπίζει και για πιθανά οικονομικά οφέλη που θα φέρει το Κυπριακό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Σε ότι αφορά τα πολιτικά οφέλη οι τουρκικές κινήσεις επικεντρώνονται σε δυο σημεία. Πρώτον, σε συμφωνία με την «επιθετική» εξωτερική πολιτική γραμμή του Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, η Τουρκία επιθυμεί να δώσει το παρόν της στις εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε, αυτό υπογραμμίζουν και οι κορυφαίοι Τούρκοι αναλυτές. Ας σημειωθεί ότι, την τελευταία περίοδο τα τουρκικά μέσα αναφέρονται με έντονα προβληματισμένο ύφος, στις πρόσφατες κινήσεις της Λευκωσίας που στοχεύουν στην σύσφιξη των σχέσεων της με τις γειτονικές χώρες της Κύπρου. Δεύτερον, σε συμφωνία με την πάγια πολιτική γραμμή της στο Κυπριακό, η Άγκυρα επιχειρεί να δώσει έμφαση στα «κυριαρχικά δικαιώματα» των τουρκοκυπρίων. Η συγκεκριμένη στάση της Άγκυρας προκαλεί την έντονη ικανοποίηση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, η οποία συνηθίζει να πραγματοποιεί συχνές αναφορές στην «κυριαρχία της ΤΔΒΚ».
Τέλος, με την νέα κίνηση της, η Τουρκία στοχεύει στην ενδυνάμωση της παρουσίας του τουρκικού κεφαλαίου στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και στην Κύπρο. Επίσης, στοχεύει στην προσέλκυση των ξένων επενδύσεων σε νέους τομείς συνεργασίας στην περιοχή της Μεσογείου.
Του Νίκου Στέλγια
Καθημερινή 31/10/2010
Στον φυσικό πλούτο της Κύπρου και στην περιοχή που απλώνεται από τα παράλια της Βόρειας Κύπρου μέχρι τη Μερσίνη, φαίνεται ότι έχει επικεντρώσει την προσοχή της η Τουρκία. Την προηγούμενη εβδομάδα, η γειτονική χώρα αποσαφήνισε ότι πρόκειται να προλάβει την Λευκωσία στις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην περιοχή της νήσου.
Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρισκόταν στην Αθήνα για να συζητήσει τη σύσφιξη των σχέσεων της χώρας του με την Ελλάδα και την ενδεχόμενη συνεργασία των δυο στη Μεσόγειο, ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, ανακοίνωσε ότι η χώρα του πραγματοποιεί έρευνα στα ανοιχτά της Κύπρου με σκοπό τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου στη Μεσόγειο.
Ο κ. Γιλντίζ εξήγησε ότι οι τουρκικές έρευνες στην περιοχή βόρειας Κύπρου – Μερσίνης αφορούν μια περιοχή 288.00 χιλιομέτρων. Διευκρίνισε ότι αυτή τη στιγμή οι έρευνες βρίσκονται στο στάδιο της επιστημονικής μελέτης και επεξεργασίας. Παράλληλα, η Άγκυρα ξεκαθάρισε ότι ενδιαφέρεται και για την έρευνα φυσικού αερίου εντός των ορίων της θαλάσσιας ζώνης εμπορικής εκμετάλλευσης της Κύπρου.
Η δήλωσή του κ. Γιλντίζ ήρθε στο πλαίσια μιας νέας συμφωνίας της Τουρκίας, στον ενεργειακό τομέα, με την λεγόμενη κυβέρνηση του Ιρσέν Κιουτσούκ. Η συμφωνία προβλέπει στενή συνεργασία των δύο πλευρών σε ενεργειακούς τομείς όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την πράσινη ενέργεια και τον ηλεκτρισμό. Μάλιστα, σε ότι αφορά την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από την Τουρκία στην νήσο, θέλοντας να εντυπωσιάσει την διεθνή κοινότητα, η τουρκική πλευρά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της μελλοντικής συνεργασίας με την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η νέα ενεργειακή συμφωνία «ΤΔΒΚ» - Τουρκίας, εκτός από την αναβάθμιση των τουρκικών δραστηριοτήτων στο χώρο της ενέργειας στην περιοχή της Κύπρου, εξυπηρετεί και άλλους σκοπούς. Η συμφωνία ανοίγει το δρόμο για νέες τουρκικές επενδύσεις στο βορρά της νήσου. Συγκεκριμένα, η Τουρκία επιθυμεί, σε συνεργασία με το ξένο κεφάλαιο, να επεκτείνει το ερευνητικό τη πεδίο. Για αυτό τον λόγο η Άγκυρα τον τελευταίο καιρό φαίνεται να καλεί σε συνεργασία τις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ενέργειας.
Η νέα συμφωνία έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία επωφελήθηκε από αυτή για να υπογραμμίσει την σημασία της σύσφιξης των σχέσεων της με την Τουρκία. Κατά την υπογραφή της συμφωνίας, ο «Υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας», Σουνάτ Ατούν, υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας με την Τουρκία στον τομέα του φυσικού αερίου.
Πολιτικά και οικονομικά οφέλη βλέπει η Τουρκία
Εντατικοποιώντας τις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην περιοχή της Κύπρου, η Τουρκία στοχεύει στην επίτευξη δυο στόχων. Από την μια, επιθυμεί να εξασφαλίσει πολιτικά οφέλη, ενώ ταυτόχρονα ελπίζει και για πιθανά οικονομικά οφέλη που θα φέρει το Κυπριακό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Σε ότι αφορά τα πολιτικά οφέλη οι τουρκικές κινήσεις επικεντρώνονται σε δυο σημεία. Πρώτον, σε συμφωνία με την «επιθετική» εξωτερική πολιτική γραμμή του Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, η Τουρκία επιθυμεί να δώσει το παρόν της στις εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε, αυτό υπογραμμίζουν και οι κορυφαίοι Τούρκοι αναλυτές. Ας σημειωθεί ότι, την τελευταία περίοδο τα τουρκικά μέσα αναφέρονται με έντονα προβληματισμένο ύφος, στις πρόσφατες κινήσεις της Λευκωσίας που στοχεύουν στην σύσφιξη των σχέσεων της με τις γειτονικές χώρες της Κύπρου. Δεύτερον, σε συμφωνία με την πάγια πολιτική γραμμή της στο Κυπριακό, η Άγκυρα επιχειρεί να δώσει έμφαση στα «κυριαρχικά δικαιώματα» των τουρκοκυπρίων. Η συγκεκριμένη στάση της Άγκυρας προκαλεί την έντονη ικανοποίηση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, η οποία συνηθίζει να πραγματοποιεί συχνές αναφορές στην «κυριαρχία της ΤΔΒΚ».
Τέλος, με την νέα κίνηση της, η Τουρκία στοχεύει στην ενδυνάμωση της παρουσίας του τουρκικού κεφαλαίου στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και στην Κύπρο. Επίσης, στοχεύει στην προσέλκυση των ξένων επενδύσεων σε νέους τομείς συνεργασίας στην περιοχή της Μεσογείου.
Subscribe to:
Posts (Atom)